به نام انکه مهرش سایبان پنهان است

 درمیان گلزارها قدم میزدم،گلی می بوئیدم،گلی تماشا می کردم.

ناگهان فرشته ای از میان گلزارها بیرون

 آمد و گفت:

بنویس به نام آنکه دوستش داری و

 زیباست:

برروی گلی نوشتم      دوستت دارم      ولی پژمرده شد

برروی خاک نوشتم      دوستت دارم      ولی پاک شد

برروی کاغذ نوشتم      دوستت دارم      ولی پاره شد

بر روی قلبم نوشتم      دوستت دارم      که همیشه بماند

دوستت دارم

به نام عشق

حس نامعلوم:

 سالها شد که برایت بی قراری می کنم

                                           سیل اشک و آه را از دیده جاری می کنم

تا ببینم روی ماهت را به شبهای خیال

                                           از برای دیدنت فریاد و زاری می کنم

خوب می دانم که سودی نیست اشک و آه را

                                           لیک با این شیوه جان نثاری می کنم

وقت دل تنگی تصور می کنم روی تو را

                                           قاب عکس در خیالم یادگاری می کنم

              به نام آنکه عشق را آفرید

آن که از من دل ربایی کرد

                                    آمد اما بی وفای کرد

او قصد دل شکستن داشت

                          از چه اول دل ربایی کرد

از جنون افتاده ای بودم

                                     او مرا از نو هوایی کرد